ผมแคล Anastas, แม่ของเด็กสองคน, สองเด็กหญิงและเด็กชายทั้งสอง. เราอาศัยอยู่ในอาคารหลังนี้, ล้อมรอบสามด้านโดยกำแพงเก้าเมตร, สิบคนรวมทั้งเก้าเด็กและแม่ของฉันในกฎหมายที่มีอาการป่วยและมีโรคไขข้อ. เพียงด้านเดียวจะเปิด, ด้วยดวงอาทิตย์แทบจะไม่ใด ๆ ที่ผ่านเข้ามามัน. ขณะนั่งอยู่ในห้องครัวที่ผมเห็นสามผนัง. กองทัพจะไปสร้างที่สี่หนึ่ง, อยู่ตรงกลางค่ายของเขา. As we live nearby Rachel’s Tomb, บ้านของเราอยู่ภายใต้มาตรการทางทหารอย่างรุนแรง. ร้านค้าของเรา - สองเครื่องใช้ในบ้านและอีกสองกลศาสตร์รถ - ตั้งอยู่ด้านล่างในอาคาร. พวกเขาจะปิด, มีธุรกิจไม่. อยู่หน้าบ้านของเราที่เคยเป็นถนนสายหลักที่เบ ธ เลเฮ. มันเป็นพื้นที่ที่ร่ำรวยที่สุดของ Bethlehem ที่นี่ แต่ตอนนี้มันเป็นสถานที่ที่น่ากลัวขนาดเล็ก. เราเป็นประเทศเพื่อนบ้านโดยไม่ต้อง; เราก็อาศัยอยู่กับทั้งสองครอบครัวของเราเอง. เราจะจำคุก; we are buried alive in a tomb.

ในช่วงหลายปีของ Intifada ที่สอง, เราได้มีประสบการณ์ความดันมาก. ใน 2002, มีจำนวนมากของการถ่ายภาพ. เราอาศัยอยู่ในไฟข้าม. มีตำแหน่งสูงเป็นรอบ ๆ บ้านของเรา, และทหารพวกเขาครอบครอง. People were shooting at them from different directions.

ลูก ๆ ของฉันได้รับการเป็นอัมพาตของความกลัวและไม่สามารถแม้แต่จะใช้มือของพวกเขา. ในระหว่างการบางส่วนของการยิงกระสุนเข้าไปในบ้านของเรา. เราไม่ทราบว่าจะซ่อน; เราไม่ทราบว่าจะไปที่ไหน. สถานการณ์กินเวลานานหนึ่งปี. คืนแต่ละลูก ๆ ของฉันกำลังรอเมื่อถ่ายภาพจะเริ่มต้น. พวกเขาตะโกน, "ตอนนี้เป็นเวลาสำหรับการถ่ายภาพ, เราไม่ต้องการที่จะนอนในเตียงของเรา. "เราต้องนอนบนพื้น, ใกล้ประตู. หกของเรานอนหลับมี, ในถุงนอน, ถัดจากแต่ละอื่น. Our oldest girl slept on a chair.

Since five years we don’t have any work. ชีวิตธุรกิจของเราได้หยุด. สองปีที่ผ่านเราไม่สามารถแบกมัน. สองปีที่ผ่านมาพวกเขาตัดไฟฟ้าสำหรับสี่เดือนเพราะเราไม่สามารถจ่ายเงินค่า. เราขยายสายจากพี่ชายของฉันในบ้านของกฎหมายเพื่อให้มีกระแสไฟฟ้าอย่างน้อยสำหรับสิ่งที่สำคัญเช่นตู้เย็นและอื่น ๆ สาธารณูปโภคบ้านหลังใหญ่. ใน 2002 สามีของฉันตัดมือของเขา. เขาจึงประสาทเกี่ยวกับสถานการณ์. ในขณะที่เขาเริ่มที่จะใช้หนี้. แทนการแก้ไขรถที่เขาตัดมือของเขา. มือของเขาตอนนี้คือความเจ็บปวดเสมอ; ครึ่งหนึ่งของมันเป็นอัมพาต. คริสตจักรให้ความช่วยเหลือเพียงเล็กน้อย, like our children as schools which reduced the fees.

หนึ่งในลูกหลานของเรา, 13 ปี, มีสองเชื้อโรคในขาของเขาเพราะคนงานที่ได้รับการขุดท่อน้ำเสียในขณะที่การล้างพื้นเพื่อสร้างกำแพง. ขาของเขามีความไวต่อฝุ่นและทราย. ผมส่งเขาถึงห้าแพทย์. ตอนแรกพวกเขาไม่ทราบว่ามันคืออะไร. มันดูเหมือนรูปแบบใหม่ของการติดเชื้อ. แม้จะมีการใช้ยาปฏิชีวนะ, เขาก็ไม่ได้ดีในช่วง 1.5 เดือนที่พวกเขาถูกขุดมี. ฉันถามระหว่างประเทศที่เป็นที่แวะที่จะนำน้ำจากทะเลเดดซี. ที่ช่วยให้, จนถึงตอนนี้การติดเชื้อยังไม่ได้กลับมา. Now he can wear his shoes normally.

มันเป็นโรคที่นี่. เรามีพื้นดินลงเล่น แต่ผู้ที่ต้องการที่จะเล่นกับกำแพงเก้าเมตรสูงประมาณ? ผู้ปกครองอื่น ๆ สามารถที่จะส่งเด็กของพวกเขาในการเดินทางรถบัส, แต่สำหรับเรา, ที่จะส่ง 7-8 เด็กที่มีราคาแพงเกินไป, ในขณะที่เรา Donat ต้องการที่จะสนับสนุนบางส่วนของลูกหลานของเราเหนือผู้อื่น. ดังนั้นผมจึงให้ลูก ๆ ของฉันในพื้นที่เดียวกัน, เพียงภายในอำเภอเบ ธ เลเฮ. นั่นคือที่น่ากลัว. พวกเขาควรจะเพลิดเพลินไปกับฤดูร้อน, วันหยุด, ในชีวิตปกติใด ๆ, พวกเขาควรจะว่ายน้ำ. Now they just go around and visit our families.

เรากำลังรอสำหรับร้านค้าของเราที่จะเปิด แต่ตอนนี้ผมไม่มีความหวัง. ลูกค้าจะกลัวที่จะเยี่ยมชมเขตทหารนี้. แม้ครอบครัวของเรากลัวที่จะจ่ายเราเยี่ยมชม. ลูก ๆ ของฉันจะถูกตัดสิทธิ์จากการมีเพื่อนที่มาพร้อม, จากเด็กคนอื่น ๆ เล่นกับพวกเขา. ตลอดเวลาที่มีที่เรียกว่าด่านฉุกเฉินที่ตั้งขึ้นโดยกองทัพ. ผมเอง, สี่วันที่ผ่านมา, ก็ไม่สามารถที่จะเข้าไปในบ้านของฉัน. พวกเขาปิดพื้นที่สำหรับงานฉลองของชาวยิว; ศาสนายิวมาอธิษฐานที่ Rachelas หลุมฝังศพ. ผมก็จะนำสามีของฉันกับรถ, ลูก ๆ ของฉันอยู่ในบ้าน. ไม่มีใครบอกเราว่าพวกเขาถูกปิดพื้นที่. เมื่อผมกลับมาพร้อมกับสามีของฉันเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่รอบ ๆ บ้านที่ถูกปิด. ฉันพยายามที่จะไปที่ประตูที่สำนักงานใหญ่ของทหารที่อยู่ใกล้เคียง. ฉันพูดกับทหารที่มี, รอสองชั่วโมงที่อุปสรรคทางทหารที่แตกต่างกัน. เจ้าหน้าที่ระดับสูงการจัดอันดับออกมาจากรถจี๊ปมาและบอกให้เราไป. aWhy คุณมาที่นี่?AE เขาถาม. ผมบอกเขาว่า, นี่คือบ้านของฉัน. ผมแสดงให้เขา. ผมบอกเขาว่าผมต้องการที่จะเข้านอนนี่. ฉันบอกเขาว่าฉันมีเด็กเล็ก; ว่าพวกเขากำลังรอผมอยู่. เขาบอกกับผมว่าพวกเขาสามารถดูแลตัวเอง. มันเหลือเชื่อ. ผมบอกเขาว่า, "ผมไม่ได้ไปที่ไหน, ฉันต้องการที่จะนอนหลับอยู่ในบ้านของฉัน!แอเขากล่าวว่า, aTurn รอบ,"ในภาษาฮิบ​​รู. เขาบอกว่าทหารที่ประตู, "อย่าปล่อยให้พวกเขาอยู่ที่นี่, พวกเขาควรจะไป. "ทหารที่ประตูยืนเป็นถ้าแช่แข็งและไม่ได้ทำอะไร, as if he did not want to follow this inhuman order.

เรากำลังคิดที่จะไปประสูติสแควร์, คริสตจักร, จะขอไปนอนที่นั่น. หลังจากที่ทั้งหมด, มันเป็นเวลาเที่ยงคืน, ทุกคนนอนหลับ. แล้วฉันเรียกพี่ชายของฉัน, ที่บอกให้ผมมาได้อย่างรวดเร็วและการนอนหลับอยู่ในบ้านของเขา. เมื่อตอนที่ผมเรียกว่าลูก ๆ ของฉัน, ลูกชายคนสุดท้องของฉันถามจะนอนในเตียงของฉัน, ร่วมกับพี่สาวคนโตของเขา, เพื่อที่จะรู้สึกสะดวกสบายมากขึ้น. พี่ชายของฉันในกฎหมายถามเช้าวันรุ่งขึ้นผู้นำทหารจะแจ้งให้เราป้อน. เราอยู่ในช่วงปลายคริสตจักรและฉันต้องการที่จะอธิษฐาน. ยังคงปิด. พี่ชายของฉันในกฎหมายถามพวกเขาสำหรับความเมตตา, และเพื่อช่วยให้เราสามารถเข้าออก. ญาติเสียชีวิตและเราต้องการที่จะเข้าร่วมพิธีฝังศพ. Finally we were allowed to enter our house.

ปัญหาหลักคือการที่ลูก ๆ ของฉันได้รับความเดือดร้อนจำนวนมาก. พวกเขามักจะร้องไห้. พวกเขา Donat รู้สึกว่าพวกเขามีในอนาคต. กำแพงถูกสร้างขึ้นในเวลาเพียงหนึ่งวัน. ในตอนเช้าพวกเขามีมุมมองปกติ, ในตอนเย็นพวกเขามีกำแพงด้านหน้า. พวกเขานั่งถัดไปที่หน้าต่างและเริ่มร้องไห้ในขณะที่กำลังมองหาที่กำแพง. วิธีกำแพงนี้อาจปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน? เมื่อเวลาผ่านไปพวกเขาได้กลายเป็นประสาทมากขึ้น. พวกเขาบอกว่าพวกเขารู้สึกว่าร่างกายมีการขาดอากาศหายใจ. พวกเขารู้สึกกดดันกับเต้านมของพวกเขา. พวกเขามาหาผมและบอกว่าพวกเขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไป. When they watch TV they see children freely playing; พวกเขาเห็นวอลท์ดิสนีย์, พวกเขาเห็นว่าเด็กมีความสุข. พวกเขาขอให้ฉันไปส่งพวกเขาไปยังสนามเด็กเล่นเหมือนสวนที่ดี. ผมบอกพวกเขาว่าผมพยายามที่ แต่ฉันไม่สามารถให้พวกเขามีสัญญาใด ๆ. เด็กทุกคนฉันคิดว่าชีวิตของพวกเขาจะกลายเป็นแย่ลงในอนาคต. พวกเขาตระหนักถึง, พวกเขาจะเป็นสมาร์ท. พวกเขามีคะแนนสูงที่โรงเรียน, แต่หลังจากที่เห็นกำแพงเครื่องหมายของพวกเขาลงไป, และผมก็ไม่สามารถทำอะไรสำหรับพวกเขา. They cannot concentrate on their studying with this pressure inside them.

สาวของฉัน 16 ปีมักจะเงียบ. เธอ doesnat ต้องการที่จะมองไปที่กำแพง. เธอปิดตาของเธอ. เธอไม่สามารถเข้าใจมัน. จนถึงตอนนี้เธอไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้. เด็กคนอื่น ๆ กำลังมองหาที่มัน. อย่างใดอย่างหนึ่งที่อายุน้อยที่สุด, แปด, กล่าวว่า, "ว้าว, มันอยู่ที่นี่เหมือนหลุมฝังศพ!"ผมพยายามที่จะบอกลูก ๆ ของฉันที่ฉันจะสนับสนุนพวกเขาด้วยการขอความช่วยเหลือของพลังอันยิ่งใหญ่, ของผู้นำจากต่างประเทศ, ที่มีอำนาจที่จะย้ายกำแพง. "ไม่ต้องห่วง,"ผมบอกพวกเขา, "ฉันทำของฉันดีที่สุด." นี่คือสิ่งที่ช่วยให้พวกเขาบิตของความหวัง. I don’t know what to do if no one asks about us.

เพื่อนของลูก ๆ ของฉันบอกว่า: ไม่คิดเกี่ยวกับผนัง, พยายามที่จะปรับตัวเข้ากับมันจนครอบครัวของคุณสามารถทำอะไรกับมัน. พวกเขาเชิญพวกเขา, เพราะพวกเขาไม่สามารถเยี่ยมชมลูก ๆ ของฉัน. ลูกสาวคนโตของฉันไม่ได้ต้องการที่จะมีงานเลี้ยงวันเกิด. เธอคิดว่าบางทีเราจะจัดระเบียบสำหรับเธอมากขึ้นกว่าที่เราจะสามารถทำได้. ฉันถามเธอ, ทำไม? เธอบอกว่า, เพราะพ่อของฉันไม่ได้มีงาน, และฉัน Donat ต้องการที่จะทำให้เขาอยู่ภายใต้ภาระ. เพื่อนของเธอเรียกฉันสำหรับวันเกิดของเธอ, และพวกเขากล่าวว่าพวกเขาจะจัดการทุกอย่าง, ว่าพวกเขาจะให้ความประหลาดใจสำหรับเธอ, และจะไปเยี่ยมเธอที่บ้าน. พวกเขานำเค้กและของขวัญ. หลังจากนั้นลูกสาวของฉันบอกว่ามันเป็นวันเกิดที่อร่อยที่สุดตั้งแต่ปี. But then she started crying because she felt shy at the same time.

เสรีภาพหมายสำหรับฉันที่อาศัยอยู่ในประเทศเสรี, ไม่ได้อยู่ในกรงมีจำนวนน้อยที่สุดของพื้นที่, โดยไม่ต้องการของที่อยู่อาศัย. ผมหวังว่าผมจะเดินทางไปต่างประเทศ, กับเด็กและสามีของฉัน, และแม่ของฉันในกฎหมาย. ความทรงจำของฉันของเสรีภาพที่ถูกฝังอยู่ในอดีตที่ผ่านมา. พระเจ้าทำให้ฉันเกิดขึ้น. เรามักจะอธิษฐานต่อพระเจ้าที่จะไปถึงคนที่สามารถช่วยให้เราเพื่อที่จะเอากำแพงนี้. นี่คือสิ่งที่ทำให้ผมบิตของการบรรเทา. ฉันเพียงต้องการที่จะมีชีวิตที่ปกติ. เมื่อเราไปรอบ ๆ เบ ธ เลเฮโดยรถยนต์, คุณจะเห็นสถานที่ที่ดี; we go maybe once every three or four months to such a place.

เป็นเด็กหนุ่ม, ก่อนที่จะเป็นครั้งแรก Intifada, ผมใช้ในการมีชีวิตที่ดี. เราใช้ไปทุกที่โดยรถยนต์ของเรา, และเกือบทุกวันไปยังกรุงเยรูซาเล็ม, เพราะเราอยู่ใกล้มาก. มีจำนวนมากของสวนสาธารณะที่มี. นอกจากนี้เรายังเดินไปยังทะเลเมดิเตอร์เรเนียน, เราใช้ในการไปที่นั่นในตอนเย็นจะว่ายน้ำ, และจะกลับมาในเวลากลางคืน. Dead Sea ยังอยู่ใกล้. เมื่อฉันคิดเกี่ยวกับอดีตที่ผ่านมา, ฉันรู้สึกเสียใจสำหรับเด็กของฉันเพราะฉันไม่สามารถให้สิ่งที่สวยงามให้พวกเขา. จะทำเช่นนั้นผมจะต้องหลบภัยจากประเทศ, but it is hard for me and for my family to become a refugee.